درمان با مواد شیمیایی سمی (گاز گوگرد – دی اکسید گوگرد، افزودنی E220) و عملیات حرارتی. این گونه میوه های خشک رایج ترین در بازار هستند. آنها ظاهری جذاب دارند، اما برای سلامتی ناامن هستند.
پس از درمان با این مواد و مواد مشابه، میوه های خشک براق می شوند، رنگ آنها تشدید می شود – زردآلو خشک روشن، آلو سیاه خورشتی خشک براق، کشمش … خوشمزه، اما ناامن.
این یکی از ساده ترین و مقرون به صرفه ترین راه ها برای تهیه میوه خشک است. اولاً، تصفیه دی اکسید گوگرد بسیار سریعتر از خشک کردن طبیعی است. ثانیاً، پس از چنین فرآوری، میوه ها نرم، کمی خشک شده و وزن بیشتری نسبت به میوه های خشک معمولی بدون رطوبت می مانند.
سوم، دی اکسید گوگرد به عنوان یک ماده نگهدارنده به جلوگیری از فاسد شدن چنین میوه های خشکی کمک می کند. دی اکسید گوگرد باکتری ها را می کشد اما برای انسان نیز سمی است. توجه: میوه های خشک شده به این روش توسط آفات خورده نمی شوند!
استفاده از مواد شیمیایی برای “خشک کردن” امکان استفاده از میوه های نارس را نیز فراهم می کند. آنها در آب جوش با هیدروکسید سدیم (سودا سوز آور) خیس می شوند.
تحت تأثیر این، پوسته سخت شکافته می شود و میوه ها راحت تر خشک می شوند. و برای از بین بردن باکتری هایی که از شکاف های پوست شروع می شوند، میوه را با همان دی اکسید گوگرد درمان می کنند.
راه دیگر برای دریافت میوه خشک سیگار کشیدن با دود مایع است که یک ماده سرطان زا به همان اندازه خطرناک است. برای درخشندگی، سطح میوه خشک شده با چربی یا گلیسیرین درمان می شود.
چنین میوه های خشکی را هرگز نباید بدون شستن خورد. اما حتی شستشوی معمولی زیر آب جاری نیز کافی نخواهد بود. در بدن ما دی اکسید گوگرد تحت تأثیر مایع به محلول ضعیف اسید سولفوریک تبدیل می شود که باعث تحریک غشای مخاطی دستگاه گوارش می شود که به مرور زمان می تواند باعث تعدادی بیماری شود.
