این برج مخالف برج‌های لردها و محله‌ها بوده و نماد آزادی شهر است، کاربردهای مختلفی داشت که از آن جمله می‌توان به نگهبانی در برابر تهاجم یا آتش‌سوزی عمل کرد. در سال 2005 بفروی توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی معرفی شد.
برادرزاده دی برناردو، Angelo Niccolai degli Orologi، ساعت گارمین d2 نصب شده در حفره داخلی نمای سانتا ماریا دل فیوره را ساخت و صفحه آن که توسط پائولو اوچلو نقاشی شده است، از سال 1443 به نمایش گذاشته شده است.
ساعت در برج Palazzo Vecchio کار نیکولو دی برناردو بود و در 25 مارس 1353 بر روی برج نصب شد و در کارگاهی واقع در Via degli Albertinelli ساخته شد. بعدها این خیابان به دلیل این اتفاق نام Via dell’Oriuolo را گرفت.
[3] دلا ولپایاها نسلی از ساعت‌سازان و سازندگان ابزار علمی بودند که پدرشان لورنزو، معمار، زرگر و ریاضی‌دان، دوست لئوناردو داوینچی بود، لورنزو در via degli Albertinelli مغازه‌ای داشت. در سال 1510 او یک ساعت نجومی به نمایندگی از لورنزو باشکوه ساخت.
پس از فراز و نشیب، ساعت در Sala dei Gigli Palazzo Vecchio قرار گرفت. در هفدهم ویران شد. بر اساس توضیحات دقیق یکی از پسران، اخیراً بازسازی شده و اکنون در موزه گالیله در فلورانس است.
معیار گذر زمان
ساعت‌ها گذر زمان را در طول روز اندازه‌گیری می‌کنند و آن را به واحدهایی تقسیم می‌کنند که می‌تواند به عنوان مرجعی برای زندگی اجتماعی استفاده شود.
اولین ساعت‌ها از پدیده‌های نجومی مانند چرخش زمین استفاده می‌کردند. بعدها ابزارهای مکانیکی مبتنی بر آونگ اختراع شد و سپس نوبت به ساعت‌های کوارتز و اتمی رسید.
در ابتدا سایه بود
ساعت ابزاری است که به شما امکان می دهد گذر زمان را در طول روز اندازه گیری کنید. بدون ساعت، وجود نقاط مرجع دقیق برای قرار ملاقات، ساعات کاری و … برای رسیدن به موقع به ایستگاه یا فرودگاه غیرممکن خواهد بود.
